به نقل از «قدس آنلاین»

کارگردان ژاپنی در مسیر گرفتن یک اسکار دیگر است!/ تحت تاثیر گدار

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۲۳۳۶۶

به گزارش قدس آنلاین به نقل از هالیوود ریپورتر، جدیدترین فیلم ریوسوکی هاماگوچی کارگردان ژاپنی پس از فیلم برنده اسکار وی «ماشین مرا بران» در نتیجه همکاری با آهنگساز ایکو ایشیباشی خلق شده است.

این کارگردان مولف ژاپنی از سرعت خود کم نمی‌کند. سال ۲۰۲۱ این کارگردان ۴۵ ساله ۲ فیلم بلند با کیفیت خیره کننده را اکران کرد؛ درام «چرخ شانس و فانتزی» که برنده خرس نقره‌ای در جشنواره فیلم برلین شد و «ماشین مرا بران» که با ایجاد یک حس غافلگیرکننده در فصل جوایز، در نهایت اولین جایزه اسکار بین‌المللی را پس از ۲۰ سال به ژاپن برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حالا امسال در جشنواره فیلم ونیز ۲۰۲۳، هاماگوچی با یکی دیگر از فیلم‌هایش که زیبایی‌شناسی کاملا محقق و عمیقاً پیچیده‌ای را به نمایش می‌گذارد، بازگشته است.

مسیر خلق «شیطان وجود ندارد» با ایکو ایشیباشی آهنگساز «ماشین مرا بران» آغاز شد، که اواخر سال ۲۰۲۱ از هاماگوچی دعوت کرد تا چند تصویر ویدیویی برای یک قطعه موسیقی زنده که داشت می‌نوشت، بسازد. هاماگوچی در حین تحقیق در مورد پروژه در دهکده روستایی که ایشیباشی اهل آنجا است، به فکر ساخت یک فیلم سینمایی کاملا فرمالیستی افتاد. در ژانویه او فیلمنامه‌اش را نوشته بود و فیلمبرداری در فوریه و مارس انجام شد. موسیقی ایشیباشی به فیلم «شیطان وجود ندارد» هم راه یافت و برخی از قطعات فیلم‌های گرفته شده هم برای همراهی قطعه ارکستری او انتخاب شد.

فیلم «شیطان وجود ندارد» درباره یک پدر مجرد ژاپنی به نام تاکومی و دخترش هانا است که در روستای میزوبیکی، نه چندان دور از توکیو زندگی می‌کنند. آنها مثل اجدادشان یک زندگی متوسط دارند که با فصول و نظم طبیعت پیش می‌رود. یک روز ساکنان روستا از طرح ساختن یک مکان زیبا نزدیک خانه تاکومی آگاه می‌شوند. وقتی ۲ نماینده شرکت از توکیو برای برگزاری جلسه به روستا می‌رسند، روشن می‌شود این پروژه تامین آب محلی را مختل می‌کند و در نهایت تعادل اکولوژیکی منطقه و شیوه زندگی آنها را به خطر می‌اندازد.

هالیوود ریپورتر در طول جشنواره فیلم ونیز با هاماگوچی گفتگوی کوتاهی درباره دلایل ساخته شدن «شیطان وجود ندارد» و معنایی که پشت عنوان فریبنده فیلم وجود دارد، ترتیب داد که در ادامه می خوانید.

من از این فیلم بسیار لذت بردم، اما نمی‌دانم از کجا شروع کنم. نکاتی هست که بخواهید در ونیز به مخاطبان بگویید؟

شاید گفتن این موضوع از سوی من خودخواهانه باشد، اما به نظرم بهترین راه برای درک این فیلم این است که آن را مانند گوش دادن به موسیقی بدانید. حدس می‌زنم بگویید معانی و افکار زیادی پشت فیلم هست که این ایده را عملی نمی‌کند اما در نهایت، این واقعاً به شخصیت‌ها مربوط می‌شود که بتوانند در طبیعت حرکت کنند. در واقع تماشای حرکات شخصیت‌ها لذت بخش‌تر است. این فیلم نتیجه روشنی نمی‌دهد. نمی‌خواهم این امر را به گردن دیگران بیندازم اما فکر می‌کنم این نتیجه برای این است که من تحت تأثیر موسیقی آیکو ایشیباشی بودم.

این که می‌گویید فیلم با همکاری برای موسیقی به وجود آمد، هیجان‌انگیز است و مرا یاد برخی فیلم‌های ژان لوک گدار انداخت.

کمی خجالت می‌کشم که به این موضوع اشاره می‌کنید چون گدار زبان مشترک من و آیکو در هنگام ساخت این پروژه با هم بود. هر دوی ما نام‌های مختلفی داشتیم که وقتی نوبت به موسیقی فیلم می‌رسید، آنها را مطرح می کردیم و قطعاً گدار یکی از نام های مشترک ما بود. فیلمسازی او به خودی خود برای من مانند یک تجربه صوتی و از جهاتی خود موسیقی است. بنابراین، بله در این فیلم ما بسیار تحت تأثیر کارهای او قرار گرفتیم. اما به ماهیت موسیقی آیکو هم مربوط می‌شود. می‌دانستم که نمی‌خواهم از موسیقی به شکلی احساسی استفاده کنم. او تم فوق‌العاده زیبایی ساخت که من نمی‌خواستم از آن فقط برای یک اوج احساسی استفاده کنم و به این نتیجه رسیدم که با عدم تطابق آن به خوبی می‌توانم وضوحی را که هم در موسیقی و هم در فیلم وجود دارد، افزایش دهم.

نحوه حرکت دوربین بیشتر از همه به حس مکانی که از این جامعه روستایی در طبیعت ایجاد می‌شود، مربوط است و حتی ما یک پرسپکتیو از دیدگاه یک گیاه واسابی وحشی داریم.

اول از همه بگویم من از نحوه استفاده از دوربین لذت می‌برم. از جهاتی تلاشم این بود که از حرکات دوربینی قبلی‌ام فاصله بگیرم؛ در نحوه نگاه دوربین به شخصیت‌ها احساس کردم وجود دوربین آشکارتر شده است.

در ۲ فیلم آخر شما یعنی «چرخ شانس و فانتزی» و «ماشین مرا بران» به نظر می‌رسید علاقه اصلی شما ماهیت تمرین و اجرای دراماتیک باشد، در حالی که این فیلم بیشتر در مورد کاوش در کیفیت‌های رسمی فیلمسازی است.

تا حدی درست است. با بحث ما در مورد حرکت دوربین ارتباط دارد. البته انسان برای من خیلی مهم است. اما من نمی‌خواستم فقط افراد داستان را به تصویر بکشم. می‌خواستم انسان‌ها را در محیط‌هایشان ثبت کنم و کار دوربین ثبت عکس‌العمل آنها نسبت به هم باشد. بنابراین به نظر من این هم یک تمرین است. فکر می‌کنم نوع فیلمسازی این فیلم بر یک دهه آینده فیلمسازی‌ام اثرگذار باشد.

اولین واکنش من به عنوان این فیلم این بود که وای، چه عنوان باحالی. «شیطان وجود ندارد» به چه معناست و چه ارتباطی با فیلم دارد؟

وقتی در حال تحقیقات میدانی برای نوشتن فیلمنامه بودم و به چشم‌انداز طبیعی نگاه می‌کردم و فکر و ذکرم طبیعت بود، این کلمات از درون من بیرون آمدند. فکر می‌کنم دیگران هم احتمالا این تجربه را دارند که وقتی به طبیعت نگاه می‌کنند، به این نتیجه می‌رسند که شر وجود ندارد. اما این پیام کلی فیلم نیست. آیا این چیزی است که من واقعاً فکر می‌کنم؟ پاسخ منفی است، من اصلا اینطور فکر نمی‌کنم. باز بهترین راه برای تفسیر آن، این است که مثل عنوان یک قطعه موسیقی به آن فکر کنید. عنوان یک قطعه موسیقی لزوماً با هر معنایی که در آن وجود دارد، همبستگی یا ارتباطی ندارند. این همان احساسی است که می‌خواهم مردم با خود ببرند.

منبع: خبرگزاری مهر

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: کارگردان سینما ژاپن جشنواره فیلم ونیز شیطان وجود ندارد فکر می کنم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۲۳۳۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زباله فضایی در دام دوربین ماهواره ژاپنی افتاد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، این زباله فضایی در حقیقت بخشی از موشکی است که ۱۵ سال قبل در فضا رها شده است.

ابعاد قطعه موشک حدود ۱۱ در ۴ متر با وزن ۳تن است. این نخستین باری است که با یک زباله فضایی به این بزرگی در فضا قرار ملاقات گذاشته می شود. شرکت آسترواسکیل مشغول توسعه کسب وکاری است تا سخت افزارهای زائد و اضافی در مدار زمین را از بین ببرد.

البته این بار زباله فضایی را از بین نمی برد زیرا ماموریت فعلی برای آزمایش حسگرها و نرم افزارهای مورد نیاز برای عملیات های ایمن نزدیک شدن به زباله انجام شده است. اما تلاش برای جذب یک زباله فضایی بزرگ در فضا در چند سال آینده انجام می شود. چالش زباله های فضایی و استفاده متناسب از فضا اخیرا به یک موضوع مهم تبدیل شده است.

از زمان آغاز عصر سفرهای فضایی در سال ۱۹۵۷ میلادی تاکنون انبوهی از زباله ها از پوسته رنگ تا بوسترهای رها شده موشک، در مدار زمین پراکنده شده اند. در این میان قطعات موشک به دلیل حجم شان بسیار خطرناک هستند. بخشی از موشک در تصویر دیده می شود مربوط به وسیله پرتاب H-IIA ژاپن است که یک فضاپیمای سنجش دی اکسید کربن را در ۲۰۰۹ میلادی به مدار زمین برد. بوستر بالایی موشک فضاپیما را به ارتفاع ۶۰۰ کیلومتری زمین رساند. اما در حالیکه برخی از موشک های مدرن تضمین می کنند تمام قطعات آنها پس از پرتاب به زمین بازگردد، این بوستر H-IIA در مدار زمین ماند.

آسترواسکیل ماموریت ملاقات با این زباله را Adras-J نام گذاری کرده است. این ماموریت به وسیله یک فضاپیمای هوشمند انجام می شود که در ۱۸ فوریه ۲۰۲۴ میلادی به فضا ارسال شد.از آن زمان تاکنون ماهواره مذکور به H-IIA نزدیک تر شده است. ماهواره از دوربین ها و الگوریتم های مختلف برای فرایند نهایی نزدیک شدن به زباله استفاده کرده است. البته این عملیات باید با دقت زیادی انجام شود تا ماهواره با بوستر موشک برخورد نکند. کارمندان انگلیسی آسترواسکیل بخش زمینی ماموریت را ساخته اند که در حقیقت همان سیستم های برقراری ارتباط با Adras-J است.

از سوی دیگر مقرهای کنترل پرواز روی زمین در توکیو و آکسفورد شایر انگلیس به طور مداوم ماموریت را رصد می کنند. قرار است در هفته های آینده تصاویری از این زباله ثبت و اطلاعات بیشتری درباره آن مانند شرایط ساختار، نرخ چرخ آن در فضا و محورهای چرخش آن، جمع آوری شود. در این میان ماهواره سعی می کند دور زباله فضایی پرواز کند. در ماموریت های آینده فضاپیمای آسترواسکیل با کمک بازوهای رباتیک زباله را کنترل می کند.

طبق تخمین سازمان فضایی اروپا هم اکنون ۲۲۲۰ قطعه از موشک های مختلف در مدار زمین قرار دارد.

کد خبر 6090551 شیوا سعیدی قوی اندام